Eskiden bir hayal kurmuştum, evlendikten az biraz sonra işten yorgun argın eve dönerken; yoğun iş temposu yaşadığım zamanlarda ;
Keşke bende ev hanımı olsam annem gibi, akşama kadar evde otursam (ev hanımlığı nasıl bişey hiç bilmeden önceki düşüncem).
Uyanınca şöyle güzel bi kahve yaparım, arada kitaplara dalarım, az biraz internette takılırım, Ayaklarımı rahat kanepeme uzatıp uzun uzun TV seyrederim,Misafirler çağırır, her hafta bi arkadaşımda çaylara katılırım. güzel pasta börekler yapar nerde bi tarif hemen defterime yazarım.Kafama göre alışveriş yapar,gezintilerimi de ihmal etmem diye hayallerim vardı, rahat, mutlu, huzurlu...ama olmadı.
Önceleri ev kendi kendini toplar gibi takıldım, bu işleri benim yapmam gerektiğini anlayınca camların her ay silinmesi gerektiğine şaşırdım,tozların hergün alınmasına,ütünün birikmemesi gerektiğine,yemeğin hergün planlı bir şekilde yapılmasına,hafta en az iki günün çamaşır günü olmasına vee bütün bunların benim konsantrasyonumu bozmadan yapmam gerektiğine öyle bir şaşırdım ki... Bütün annelerin bu kadar işin içinden başarıyla nasıl kalktığını düşünmeye başladım.
Sonra anladım ne ev hanımlığı beni sevdi ne ben ev hanımlığını.
Tam anlamıyla da başardığım söylenemez,elimden geleni yapsamda…
Tabiyki şuan bebeğim için bazı şeylerden feragat etmem gerekiyor ve öyle de olmalı zaten…Ancak bu hayalim benim için çok önemliydi bir zamanlar,yoğun iş temposunda çalışırken ev hanımlarına özenmiyor değildim,heleki sabahları erkek kalktığımda bu hayali az kurmadım :)
Keşke bende ev hanımı olsam annem gibi, akşama kadar evde otursam (ev hanımlığı nasıl bişey hiç bilmeden önceki düşüncem).
Uyanınca şöyle güzel bi kahve yaparım, arada kitaplara dalarım, az biraz internette takılırım, Ayaklarımı rahat kanepeme uzatıp uzun uzun TV seyrederim,Misafirler çağırır, her hafta bi arkadaşımda çaylara katılırım. güzel pasta börekler yapar nerde bi tarif hemen defterime yazarım.Kafama göre alışveriş yapar,gezintilerimi de ihmal etmem diye hayallerim vardı, rahat, mutlu, huzurlu...ama olmadı.
Önceleri ev kendi kendini toplar gibi takıldım, bu işleri benim yapmam gerektiğini anlayınca camların her ay silinmesi gerektiğine şaşırdım,tozların hergün alınmasına,ütünün birikmemesi gerektiğine,yemeğin hergün planlı bir şekilde yapılmasına,hafta en az iki günün çamaşır günü olmasına vee bütün bunların benim konsantrasyonumu bozmadan yapmam gerektiğine öyle bir şaşırdım ki... Bütün annelerin bu kadar işin içinden başarıyla nasıl kalktığını düşünmeye başladım.
Sonra anladım ne ev hanımlığı beni sevdi ne ben ev hanımlığını.
Tam anlamıyla da başardığım söylenemez,elimden geleni yapsamda…
Tabiyki şuan bebeğim için bazı şeylerden feragat etmem gerekiyor ve öyle de olmalı zaten…Ancak bu hayalim benim için çok önemliydi bir zamanlar,yoğun iş temposunda çalışırken ev hanımlarına özenmiyor değildim,heleki sabahları erkek kalktığımda bu hayali az kurmadım :)
Bazılarına göre “mesleğiniz ne?” sorusuna verilebilecek en ezik cevap gelebilir ev hanımlığı..Ancak bunu şuan tam anlamıyla yaşayan biri olarak,hiçte öyle düşünmüyorum.
Gerçekten dünyanın en nankör mesleklerinin başında geliyor ev hanımlığı.Çünkü bu meslekte ne yaparsanız yapın öncelikle karın tokluğunadır.Sigorta yoktur,yol yoktur,yemeği zaten kendiniz yaparsınız.Bitmek tükenmek bilmeyen bir enerji ve konsantrasyon ister.Çok zor bir meslek olduğunu düşünüyorum.Dışardaki işlere benzemez.Dışardaki işlerde alınan sorumluluk belli bir sayıyı geçmez ve diğer işleri yapan başka bir eleman her zaman mevcuttur.Ancak, ev hanımlığında evin satın almacısı,pazarlamacısı,temizlikçisi,aşçısı,çocuk bakıcısı,yeri geldiğinde doktoru,iç mimarı,kralı,kraliçesi hep o aynı kişidir.
Eskiden düşündüğüm hayalini kurduğum ev hanımlığına şuan farklı gözle bakıyorum.Hatta eskiden sayısal loto çıksa direk yapacağım meslek olarak görürdüm :) rahatlığına özenirdim,ancak işin içine girdiğimde durum öyle bir değişti ki…
kim demiş hayaller gerçek olmaz diye :)
YanıtlaSilkeşke hayali kurarken evhanımı olayım ama iki de yardımcım olsun diye kursaymışsın Sokakkedim :)
şaka bir yana...işinizin ne kadar zor olduğunun kesinlikle farkındayım
kolaylıklar diliyorum
sevgiyle...
Merhaba, bloğunuza yeni geldim. Böyle bir konu beni de kapsadığından bir şeyler yazayım dedim.
YanıtlaSil9 yıldır herkesin biraz da "ezik" bulduğu ev hanımıyım. Ama kendimi hiç öyle görmüyorum o ayrı. Masa başında vakit geçsin de "salla başını, al maaşını" tarzı çalışanlara göre günlerimi çok daha verimli kullanıyorum. 1 eş, 2 çocuk, 1 kedi ve 1 ev idare ediyorum. Her şey planlı ve olması gerektiği gibi, yoksa altından kalkamam. Çocuklarımı hep kendim büyüttüm, hala da öyle. Çoğu insana klasik aile modeli günümüz şartlarında garip gelebilir ama böylesi çocuklar için çok daha sağlıklı.
Gönül isterdi ki, yoğun olmasa da biraz çalışayım, hem de her şeyle ilgilenecek zamanım olsun. O zaman da taaaa meslek seçimine kadar gitmek lazım...Yani bu konu bitmez:))Bloğuma da beklerim...
çalışan hanımların da ayrıca zorluk çektiğini belirtmek isterim :))
YanıtlaSilher işini ya akşam ya da haftasonu yapmak ne kadar zordur...sanırım tahmin etmek zor olmasa gerek
Yazıyı okuyunca 'Hayallerinize dikkat edin bi gün gerçek olabilir' diye cümle duymuştum bi ara o geldi aklıma :) Allah kolaylıklar versin.
YanıtlaSilÖncelikle uzuuun uzuuun uyumaya veda ediyorsun. Sonra da kendinden özelinden ödün veriyorsun. Maalesef çalışan ev hanımı hele de anne olmak çok zor.
YanıtlaSileveeet,başımda davul çalınsa uyanmayan ben,artık bi çıt sesine uyanır oldum.Bunda geceleri kalkıp su içmem etkili oldu galiba :))
YanıtlaSilEv hanımlığı zor meslek :)
YanıtlaSil